പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴയുടെ തണുപ്പും പേറി ചാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന നീർത്തുള്ളികളെ പാടെ അവഗണിച്ചു കുടയുടെ തണലിൽ വഴിയുടെ ഓരം ചേർന്ന് നടക്കുമ്പോൾ ഓർമ്മകളായിരുന്നു നിറയെ.. മഴയോർമ്മകൾ. കാലങ്ങൾ മാസങ്ങളും വർഷങ്ങളും പിന്നിലേക്ക് ഓടിമാറി ഓർമ്മകളുടെ ഒരു വസന്തം മുന്നിൽ തീർത്തുകൊണ്ടു പുഞ്ചിരി തൂകി നിൽക്കുന്നു. നനഞ്ഞുതീർത്ത ഒരുപാട് മഴകളിന്ന് മധുമുള്ള സ്വപ്‌നങ്ങൾ പോലെ ഓർത്തെടുക്കുമ്പോൾ മഴയോട് തോന്നുന്ന കടുത്ത പ്രണയത്തിന് ഒരു കുന്നോളം കൂടുതലുണ്ടാവുകയാണ്. പറഞ്ഞാൽ തീരാത്ത കുറുമ്പുകളും കുരുത്തകേടുകളും നിറഞ്ഞ ബാല്യവും, മഴയെ പ്രണയിച്ചുതുടങ്ങിയ കൗമാരവും, മഴയോട് ചേർന്ന് ജീവിതത്തെ വേറിട്ടൊരു കാഴ്ചപാടോടു കണ്ടുതുടങ്ങിയ യൗവനവും... എത്രകാലം കടന്നു പോയിരിക്കുന്നു.. പക്ഷെ ഇന്നുകൂടി എനിക്കുചുറ്റും പെയ്‌തുതോർന്നമഴ ഇപ്പോഴും പഴയതുപോലെതന്നെ, ഇടിമിന്നലിന്റെ അകമ്പടിയോടെ കാർമേഘം വറ്റുന്ന വരെ.. മാറിയത് ഒരുപക്ഷെ ഞാനായിരിക്കാം.. പക്ഷെ ഒരിക്കലും മഴയോടുള്ള എന്റെ പ്രണയമല്ല...
