കിനാവിന്റെ വാതിൽ പടിയിൽ, മാനത്ത് കുങ്കുമം വിതറിയ അസ്തമയ സൂര്യനെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ മനസിൽ ഓർമ്മകളുടെ വേലിയേറ്റമായിരുന്നു.... കാലാകാലങ്ങളിൽ ദേശങ്ങൾ താണ്ടി പാറുന്ന ദേശാടനക്കിളികളെ പോലെ നമ്മൾ നടന്നിരുന്ന കാലം ഇന്നലെയുടെ താളുകളിലെ നിറം മങ്ങിയ ചിത്രമായ് മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു . കാലമെത്ര കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു... ശിശിരവും വാസന്തവും തനിയാവർത്തനങ്ങളാകുന്നു... സൂര്യൻ ഉദിക്കുന്നു അസ്തമിക്കുന്നു... വർഷത്തിന്റെ ശിഖരങ്ങളിൽ നിന്ന് നാളുകൾ ഇലകൾ പോലെ കൊഴിഞ്ഞു പോകുന്നു.. ജനനം മരണം എല്ലാം അതേപടി. ഏകയായിരുന്നില്ല നീ പോയ ശേഷം.. ഏകാന്തത എനിക്ക് കൂട്ടിരുന്നു.. മരണമെന്ന സത്യം എത്ര വലുതാണെന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.ഇപ്പോൾ കാത്തിരിക്കുകയാണ്.. കണ്ണുകളുടെ തെളിച്ചം കുറയുന്നു, ആരോഗ്യം ക്ഷയിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.. പടിവാതിൽക്കലോളം എത്തിയ മൃത്യുവിനെ വരിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറായിക്കഴിഞ്ഞു.ഇഹലോകത്ത് എന്ന പോലെ പരലോകത്തും നമുക്ക് കണ്ടുമുട്ടാം.. മരണം എന്നെ വിളിക്കുന്നു. ഞാൻ എന്റെ യാത്ര അവസാനിപ്പിക്കുകയാണ്.. പുതിയത് തുടങ്ങുവാൻ വേണ്ടി.....
No comments:
Post a Comment